Το αετόπουλο

Το αετόπουλο μεγάλωσε, και πλησίαζε η μέρα που θα πετούσε για πρώτη φορά. Μια μέρα λοιπόν εκεί που καθόταν και ετοίμαζε τα φτερά του, τα χτένιζε τα γυάλιζε τα ξεψείριαζε, έρχεται ένα σκουλήκι. «Φτερά είναι αυτά; του λέει. Αμάν, τι βαριά που φαίνονται! Πωπω πώς μπορείς, κοίτα εμένα που δεν έχω να κουβαλάω φτερά, είμαι χαλαρός και λάιτ, μια χαρά την περνάω» και έφυγε.

Το αετόπουλο έμεινε αποσβολωμένο. Άρχισε να κοιτάει τα φτερά του και να έχει δεύτερες σκέψεις. Και όσο πιο πολύ το σκεφτόταν, τόσο πιο πολύ τον βάραιναν! Πήγε στον πατέρα του με κάτι μούτρα μέχρι κάτω.

«Έλα τώρα που κάθεσαι και ακούς ένα σκουλήκι!! του είπε ο αετός. Πέτα βρε, πέτα και θα καταλάβεις» και μπαπ, του δίνει μία και τον ρίχνει από τον γκρεμό.

Το αετόπουλο προφανώς τα χρειάστηκε στην αρχή, έχανε έδαφος, «αυτό ήταν, εδώ θα αφήσω τα κοκκαλάκια μου, δηλαδή όχι εδώ, σε 1500 μέτρα περίπου, όχι ότι έχει σημασία…» σκεφτόταν.
Αλλά μετά άρχισε ενστικτωδώς να χτυπάει τα φτερά του πάνω κάτω, ώσπου ύστερα από λίγο (ατσούμπαλο) ταλάντεμα τα κατάφερε και το ρεγουλάρισε. Άρχισε να πετάει από κορφή σε κορφή. Έβλεπε από κάτω τις κοιλάδες, τα ποτάμια, τη θάλασσα όπου κατέληγαν. Όλα ενώνονταν σε ένα υπέροχο τοπίο. Στο τέλος κάθισε σε μια κορφούλα να ξεκουραστεί. Κοίταξε κάτω και γέμισε από ένα αίσθημα ειρήνης και αγαλλίασης.

«Τι φοβερή θέα, σκέφτηκε. Άξιζε τον κόπο. Α ρε σκουλήκι, να ήσουν από καμιά μεριά να με έβλεπες, από τη λάσπη εκεί κάτω που σε καρφώνει…

Αν ήταν βάρος τα φτερά, θα ήταν βάρος και η χαρά, που τώρα με φτερώνει!»

Δεν την έβγαλα από το μυαλό μου, την είχα ακούσει πριν πολλά χρόνια αυτήν την ιστορία, αλλά τότε μπενάκης βγενάκης. Τότε ήμουνα πολύ της νοοτροπίας του δε βαριέσαι αδερφέ, ωχ κουραστικό μου ακούγεται το ένα, δεν το κάνω, ωχ ταλαιπωρία φαίνεται το άλλο, δεν πάω, ωχ ακριβό-ΓΚΟΥΧ-εντάξει καταλάβατε. Ενώ τώρα σκέφτομαι ότι κάποια από αυτά ίσως και να άξιζαν τον κόπο που συνεπάγονταν.

Που λέτε, την είχαμε τραγουδήσει με μια χορωδία! Βασικά μια παραλλαγή αυτής γιατί δέχτηκε πολύ κοψοράψιμο από την αφεντιά μου μιας και δεν τη θυμόμουν ακριβώς, και δεύτερον επειδή το σκουλήκι τότε είχε φάει λογοκρισία. Κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε να μείνει, γιατί πιστεύω ότι συμβολίζει όλους αυτούς που μας λένε «ωχ τώρα πού μπλέκεις, τι ταλαιπωρείσαι, δεν μπορείς να το κάνεις κλπ κλπ» και μας επηρεάζουν συνειδητά ή άθελά τους. Και εντάξει αν είσαι στον κόσμο σου και δεν ακούς κανέναν, αλλά οι περισσότεροι από εμάς επηρεαζόμαστε λίγο πολύ.

Χαμόδεντρο

…Κι αν δεν μπορείς να είσαι πεύκο στην κορυφή του λόφου,
χαμόδεντρο να γίνεις στην κοιλάδα.

Μα να γίνεις το πιο όμορφο χαμόδεντρο στου ρυακιού την όχθη…

Το παιδάκι το σκεπαρνοσκοτωμένο

Κάποτε ήτανε ο Γιάννης και η οικογένειά του αποφάσισε να τον παντρέψει. Λένε λοιπόν, θα πάμε στο διπλανό χωριό που είναι μια παπαδοκόρη να δούμε αν ταιριάζουν αυτοί οι δύο. Πάνε λοιπόν στα πεθερικά, τους φιλεύουνε, και στο τέλος λέει ο παπάς ο πατέρας της στην κοπέλα «Μαρία, πας να μας φέρεις από το κρασί που έχουμε στο κελάρι; Είναι πολύ ωραίο και οι καλεσμένοι μας σίγουρα θα το πιούνε».

«Εντάξει», λέει η Μαρία και κατεβαίνει στο κελάρι.

Περιμένανε, περιμένανε… πουθενά η Μαρία.

«Πάω να δω τι έχει», λέει η παπαδιά και κατεβαίνει κι αυτή.

Περιμένανε, περιμένανε… πουθενά αυτές οι δύο.

-Γιάννη, πήγαινε κι εσύ να τις φέρεις σε παρακαλούμε… Κατεβαίνει κι αυτός στο κελάρι.

Περιμένανε, περιμένανε… αλλά κανείς δεν ερχόταν, ούτε η Μαρία, ούτε ο Γιάννης, ούτε η παπαδιά!

«Εεε τι έχουν πάθει;! Πάμε να δούμε» είπαν κι οι υπόλοιποι. Μπαίνουν μέσα στο κελάρι και τι βλέπουν;

Τη Μαρία, την παπαδιά και το Γιάννη να κάθονται με τη σειρά στον τοίχο και να κλαίνε!!!

-Μα τι πάθατε; ρωτάνε έκπληκτοι. Μαρία γιατί κλαις;

-Ε, να! Κατέβηκα στο κελάρι να πάρω κρασί από το βαρέλι, και καθώς σήκωσα τα μάτια μου είδα πάνω από το βαρέλι να κρέμεται το σκεπάρνι. Και σκέφτηκα: αν παντρευτώ τον Γιάννη, και μείνουμε εδώ, και κάνουμε ένα παιδί, και μεγαλώσει το παιδί, και το στείλουμε να φέρει κρασί, και πέσει το σκεπάρνι στο κεφάλι του και το σκοτώσει;!; ΜΠΟΥΧΟΥΧΟΥΟΥ καημένο παιδάκι μου σκεπαρνοσκοτωμένο!!!

-Α, καλά, λένε, εντάξει. Αλλά εσύ παπαδιά γιατί κλαις;

-Γιατί κατέβηκα στο κελάρι και είδα τη Μαρία να κλαίει, και τη ρώτησα τι έχει, και όταν μου τα είπε αυτά λυπήθηκα κι εγώ! Μπουχουχου καημένο εγγονάκι μου σκεπαρνοσκοτωμένο!!!

-Ωχ, τι πάθαμε… Κι εσύ Γιάννη τώρα γιατί κλαις;

-Δεν ξέρω, εγώ κλαίω επειδή κλαίνε η παπαδιά και η Μαρία!

-…Λοιπόν ωραία, λέει ο παπάς, νομίζω αυτοί οι δύο είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Ο γάμος θα γίνει την άλλη Κυριακή!

 

Δεν ξέρω αν θέλει ανάλυση το δίδαγμα, πιστεύω πάντως ότι αρκετοί θα ταυτιστούμε, με την έννοια ότι συχνά φτιάχνουμε σενάρια στο μυαλό μας και στενοχωριόμαστε προκαταβολικά, για πράματα που δεν έχουν συμβεί ακόμα (και ίσως δεν θα συμβούν ποτέ). Πολλές φορές μάλιστα τα διαδίδουμε δεξιά και αριστερά ανησυχώντας και τους άλλους!

Η Αυθεντικότητα

Θα είδατε τα προηγούμενα ποστ και θα λέτε «καλά ρε Αναστασία τι έπαθες με την αγάπη ξαφνικά;» Αφού είπαμε: πρόκειται για τον μόνο τρόπο ύπαρξης που συνιστά ζωή! :Ρ Σοβάρεψα απότομα, αλλά δεν πειράζει, έχουμε χώρο για όλα.
Αλλά τώρα ήρθε η ώρα και για κάτι διαφορετικό:

…Ας δούμε λοιπόν ποια είναι η έννοια του αυθεντικού βιώματος στη ζωή του χριστιανού. Αυθεντικός είναι ο Πέτρος ακόμη και στις πτώσεις του, γιατί είναι αυθόρμητος. Ζητά αποδείξεις και ο Κύριος τον καλεί να βαδίσει επί των υδάτων. Ολιγοπιστεί και βυθίζεται. [..] Αρνείται τον Κύριο λίγο πριν το Πάθος και αμέσως μετανοεί. Ακούει το μήνυμα της Αναστάσεως και το αμφισβητεί, γι αυτό και τρέχει στον τάφο να το επιβεβαιώσει μόνος του. Πέφτει και σηκώνεται. Αμαρτάνει και μετανοεί. Δεν παριστάνει. Είναι. Είναι ελεύθερος και όταν είναι ανθρώπινος. Σφάλλει και διορθώνεται, δεν είναι αλάθητος. Είναι αληθινός.
Αυθεντικός δεν είναι αυτός που δεν κάνει λάθη, αλλά αυτός που τα αντιλαμβάνεται, τα ομολογεί και τα κατανοεί.
Αυθεντικός όμως άνθρωπος δεν είναι μόνο αυθόρμητος στον τρόπο του. Είναι γνήσιος και στην πίστη του. Και η πίστη δεν είναι ιδεολόγημα που πρέπει να υποστηρίξουμε, ούτε σκέψη που πρέπει να κατανοήσουμε, ούτε άποψη που πρέπει να παραδεχθούμε. Η πίστη δεν είναι συναίσθημα, ούτε ηθικός κανόνας με τον οποίο πρέπει να συμμορφωθούμε, ούτε βίωμα που ψυχολογικά επιβάλαμε στον εαυτό μας, ούτε πάλι στόχος που κατακτάται με ανθρώπινες προσπάθειες. Η πίστη είναι χάρις και ζωή και αλήθεια που προσφέρεται, αναδύεται και αποκαλύπτεται. Είναι κάτι που δίνει ο Θεός, κάτι που φανερώνει τον Θεό.
Κι ο άνθρωπος δεν είναι μεγάλος γιατί μπορεί να καταφέρει πολλά, αλλά γιατί μπορούν να του συμβούν και να του αποκαλυφθούν μεγάλα. Όλα όμως αυτά προϋποθέτουν την γνησιότητα, την αληθινότητα, την αυθεντικότητα. Χωρίς αυτό, ο ορίζοντας τη ψυχής παραμένει κλειστός στη χάρι του Θεού. […]
Τελικά η εικόνα του αυθεντικού ανθρώπου δεν είναι κάτι που υπάρχει και πρέπει ο καθένας μας να μιμηθεί, αλλά είναι κάτι που δεν υπάρχει και καλείται ο καθένας μας να γεννήσει. Είναι η έκφραση του ενός για το οποίο είναι κεκλημένος. Η αυθεντικότητα είναι αυτή που αναδεικνύει την ιερότητα και μοναδικότητα του προσώπου.

(Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Άνθρωπος μεθόριος)

Αυτή κάνει τις κερασιές να ανθίζουν

Ο κόσμος δεν είναι αυτός που βλέπουνε τα μάτια μας.
Είναι αυτός που βλέπουνε τα μάτια της ψυχής μας.
Είναι αυτός που ονειρευόμαστε τα βράδια.
Ο κόσμος έχει πολλά μυστικά. Ποτέ δε θα τα μάθουμε όλα.
Όταν αγαπάμε ακούμε χιλιάδες φωνές.
Κι όταν δεν αγαπάμε, όλα σωπαίνουν και ο κόσμος γίνεται βουβός.
Όταν αγαπάμε, η ζωή είναι όμορφη.
Όταν αγαπάμε, το ψωμί είναι γλυκό.

Τι είναι αγάπη;
Αγάπη είναι να δίνεις στους άλλους ό,τι θέλεις πάρα πολύ.

Κι όταν αγαπάς δεν κρυώνεις, κι όταν αγαπάς, τη νύχτα δεν τη φοβάσαι…

Όσο αγαπάμε τόσο γινόμαστε πιο νέοι, όσο μισούμε, τόσο γερνάμε. Να το μυστικό.
Η αγάπη όλα τα ομορφαίνει.
Αυτή κάνει τις κερασιές να ανθίζουν, τα αηδόνια να τραγουδούν τις νύχτες, τη θάλασσα να ξαγρυπνά στου καραβιού την πλώρη…
Η αγάπη όλα τα ομορφαίνει.
Όλα λοιπόν γίνονται με την αγάπη;
Τίποτα όμορφο δεν γίνεται χωρίς την αγάπη…

Γιώργου Αντωνάκη, Το πιο γλυκό ψωμί (αποσπάσματα)

Είπαν για την αγάπη…

«Αν θες να ζεις καλά με τους άλλους, μη χαλάς τις καρδιές τους με μικροπράγματα»

«Η καρδιά που αγαπά είναι ο κατεξοχήν τόπος που αναπαύεται ο Θεός της αγάπης»

«Για να σε αγαπούν οι άλλοι πρέπει πρώτα εσύ να τους αγαπάς»

«Αγάπη και χαρά είναι ποσά ευθέως ανάλογα»

» Η αγάπη ελευθερώνει, ενοποιεί, αδελφώνει»

«Επιθυμώντας το καλό του άλλου, κάνεις μεγαλύτερο καλό στον εαυτό σου»

«Αληθινά αγαπά όποιος ανεπιφύλακτα υπακούει»

«Η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που όσο πιο απλόχερα το σκορπάς, τόσο πολλαπλασιάζεται»

«Η αγάπη είναι η λύση που προτείνει ο Χριστός στα προβλήματα του κόσμου»

Ο Θεός αγάπη εστί

Η Αγία Γραφή μας βεβαιώνει ότι «ο Θεός αγάπη εστί» (Ιωάν. 4,16). Δεν μας λέει ότι ο Θεός έχει αγάπη, ότι η αγάπη είναι ένα προσόν, μια ιδιότητα του Θεού. Μας βεβαιώνει ότι αυτό που είναι ο Θεός είναι η αγάπη, ότι ο Θεός είναι ως αγάπη, ότι ο τρόπος με τον οποίο είναι ο Θεός είναι η αγάπη. Ο Θεός είναι Τριάδα Προσώπων και αυτή η Τριάδα είναι Μονάδα ζωής, γιατί η ζωή των Υποστάσεων του Θεού δεν είναι απλή επιβίωση, ένα παθητικό γεγονός συντήρησης στην ύπαρξη, αλλά μια δυναμική πραγματοποίηση αγάπης, μια αδιάρρηκτη ενότητα αγάπης. Το κάθε Πρόσωπο υπάρχει όχι για τον εαυτό του, αλλά υπάρχει προσφερόμενο στην κοινωνία της αγάπης με τα άλλα Πρόσωπα. Η ζωή των Προσώπων είναι μια «αλληλοπεριχώρηση» της ζωής, που θα πει: η ζωή του ενός γίνεται ζωή του άλλου, η Ύπαρξή τους αντλείται από την πραγματοποίηση της ζωής ως κοινωνίας, από τη ζωή που ταυτίζεται με την αυτοπροσφορά, την αγάπη.

Αν λοιπόν ο Θεός είναι η όντως Ύπαρξη και ζωή, η αιτία και πηγή και αφετηρία του είναι, τότε σε καμία περίπτωση το είναι, η ύπαρξη και η ζωή, δεν μπορεί να χωριστεί από τη δυναμική της αγάπης. Αφού ο τρόπος με τον οποίο είναι ο Θεός είναι η αγάπη, και από αυτόν τον τρόπο πηγάζει κάθε δυνατότητα και έκφραση ζωής, τότε για να πραγματοποιηθεί η ζωή, πρέπει να λειτουργήσει ως αγάπη. Αν δεν λειτουργήσει ως αγάπη, τότε η ύπαρξη δεν συνιστά ζωή, και αυτό το ενδεχόμενο είναι μια δυνατότητα ελευθερίας του προσώπου, αφού μόνο το πρόσωπο και μόνο ως κατόρθωμα ελευθερίας μπορεί να πραγματοποιήσει την ζωή ως αγάπη. Αν η ελευθερία των προσωπικών υποστάσεων θελήσει να πραγματοποιήσει την ύπαρξη όχι με τον τρόπο της ζωής, τον τρόπο του τριαδικού πληρώματος της ζωής, αλλά με τρόπο άλλον από αυτόν που συνιστά τη ζωή, τότε η ίδια η ύπαρξη δεν κατορθώνει το τέλος (σκοπό) της που είναι η ζωή, αποτυχαίνει ως προς τον ίδιο το σκοπό για τον οποίο υπάρχει, και τότε ο θάνατος φανερώνεται ως η έσχατη συνέπεια της επαναστατημένης ελευθερίας.

Η αλήθεια του τριαδικού Θεού της Εκκλησίας δεν είναι μια επιμέρους «θρησκευτική» αλήθεια, μια καλύτερη ή χειρότερη απάντηση, από τις τόσες που έχουν δοθεί, στο πρόβλημα του Θεού. Η αλήθεια του τριαδικού Θεού είναι η απάντηση της Εκκλησίας για τη ζωή και το θάνατο, είναι ο φωτισμός του μυστηρίου της ύπαρξης, η αποκάλυψη της δυνατότητας για την όντως ζωή, την ελεύθερη από τον χρόνο και τη φθορά.

(Χρήστου Γιανναρά, Αλφαβητάρι της πίστης)

Γιασεμάκι

Hǎo yī duǒ měilì de mòlihuā
Hǎo yī duǒ měilì de mòlihuā
Fēn fāng měilì mǎn zhī yā
Yòu xiāng yòu bái rén rén kuā
Ràng wǒ lái jiāng nǐ zhāi xià
Sòng gěi biérén jiā
Mòlihuā ya mòlihuā

Χάο γι ντο μέιλι ντε μολιχουά (x2)
φεν φανκ μέιλι μαν τζι για
γιόου σιανγκ γιόου μπάι ρεν ρεν κουά
ρανκ γουό λάι τζιανγκ νίι ζάι σια
σονγκ γκέι μπιερέν τζιά
μολιχουά για μολιχουά

Όμορφό μου γιασεμάκι
ανθισμένο, μυρωδάτο και λευκό
άφησέ με να σε κόψω, να σε δώσω
σε εκείνον που αγαπώ.

(Σε ελεύθερη μετάφραση και σε γενικές γραμμές αυτό σημαίνει…)

Πρόκειται για λαϊκό κινέζικο τραγούδι του 18ου αιώνα.

Εντιτ ένα χρόνο μετά: Βλέπουμε εδώ ότι το wordpress δεν δέχεται μερικούς ειδικούς χαρακτήρες, και ενώ στο πρόχειρο φαίνονται μια χαρά, στο τελικό κείμενο δεν βγαίνουν και ξενερώνω. :Ρ

Δεν πειράζει. Έχω κάποιες παρατηρήσεις να προσθέσω: Αυτοί οι χαρακτήρες υποδηλώνουν την προφορά στα κινέζικα. Για παράδειγμα, το ǎ σημαίνει ότι η φωνή σου πρέπει πρώτα να κατέβει σε συχνότητα κι έπειτα να ανέβει ξανά, όπως δηλώνει και το σημαδάκι. Το ā σημαίνει ότι λες ένα «α!» σχετικά ψηλό και μένει σταθερό. Το à σημαίνει ότι πρέπει να ξεκινήσεις από ψηλά και να ρίξεις τη συχνότητα, και ούτω καθεξής.
Από ό,τι καταλαβαίνω αλλά χωρίς να είμαι σίγουρη, τα φωνήεντα που έχουν ανεβοκατέβασμα της φωνής λογικά πρέπει να κρατάνε και περισσότερο χρόνο, σε σχέση με το σταθερό φθόγγο του δεύτερου παραδείγματος. Μου θυμίζει λίγο τα βραχέα και τα μακρά φωνήεντα στα αρχαία ελληνικά όπου τα μακρά κρατούσαν δύο χρόνους όταν προφέρονταν, ενώ τα βραχέα έναν. (Σήμερα όταν διαβάζουμε αρχαία δεν τηρείται αυτό). Αν λοιπόν την ίδια λέξη την προφέρεις με τρόπο διαφορετικό, ο Κινέζος θα καταλάβει άλλη λέξη.

Σκεφτόμουν λοιπόν, πώς δουλεύει αυτό για τα τραγούδια τους; Ίσως στα φωνήεντα που θεωρητικά κρατάνε περισσότερο, να βάζουν και στη μελωδία την αντίστοιχη νότα να κρατάει δύο χρόνους, και ομοίως και τα υπόλοιπα. Επίσης μπορεί να προσέχουν να μην έχουν αχρείαστα ανεβοκατεβάσματα στη μελωδία. Δεν ξέρω!

Επίσης έχει πλάκα, σκεφτόμουν ότι αν δεν μπορούν να φτιάξουν ομοιοκαταληξία, τότε θα πρέπει να είναι πιο προσεχτικοί ώστε το τραγούδι/ποίημα να βγάζει νόημα, σε αντίθεση με κάποιες γλώσσες -ΓΚΟΥΧ- που στο βωμό της ομοιοκαταληξίας θυσιάζονταν τα νοήματα («Πήγαμε στον Πειραιά/ Για να δούμε σινεμά/ συντροφιά με μια μπεκάτσα/ στης καλής μου την ταράτσα»). Αλλά παρατηρώντας τα λόγια είδα ότι μια χαρά έχουν ομοιοκαταληξία, και ότι τελικά αυτό ίσχυε για τα γιαπωνέζικα, οπότε άκυρο! χαχαχαχα

Δεν πολυτρελαίνομαι με την ύπαρξη ντραμς και συνθεσάιζερ σε παραδοσιακά τραγούδια, αλλά αφού είχε καταργηθεί ο προηγούμενος σύνδεσμος και δεν έβρισκα άλλη εκτέλεση με τα λόγια που να μου αρέσει αρκετά, ας είναι, έβαλα αυτό. :Ρ
Γι’ αυτό πάρτε και μια εκτέλεση χωρίς λόγια με παραδοσιακό όργανο!

Τι αναζητάς;

Ήταν κάποτε ένας βασιλιάς και ήθελε να κάνει ένα πείραμα. Καλεί λοιπόν δύο περαστικούς που είχε φιλοξενήσει στο παλάτι και τους ζητά να του κάνουν μια χάρη. Λέει στον έναν:

«Θα ήθελα να πας σε αυτό το χωράφι που έχω εκεί και να μου μαζέψεις γαϊδουράγκαθα. Πάρε κι αυτό το καλάθι να τα βάλεις».

Έτσι κι έγινε. Ήρθε λοιπόν ο οδοιπόρος με το καλάθι του γεμάτο γαϊδουράγκαθα.

-Ορίστε, βασιλιά μου. Σου έφερα ό,τι μου ζήτησες.
-Α, σε ευχαριστώ πολύ. Για πες μου όμως, μήπως είδες τίποτα αγριολούλουδα στο χωράφι μου;
-…Όχι. Δεν πρόσεξα. Κοιτούσα μόνο για γαϊδουράγκαθα.
-Αλήθεια; Περίεργο! Γιατί κοίτα τι μου λέει ο άλλος!

Φωνάζει λοιπόν και τον άλλο περαστικό, τον οποίο τον είχε στείλει προηγουμένως στο ίδιο χωράφι για να μαζέψει αγριολούλουδα αυτή τη φορά. Και του λέει:

-Για πες μου εσύ, βλέπω πως μου έφερες το καλάθι γεμάτο με λουλούδια! Καθώς έψαχνες, πήρε το μάτι σου τίποτα γαϊδουράγκαθα;
-Όχι, βασιλιά μου. Δεν θυμάμαι να είδα καθόλου αγκάθια.
-Να όμως που ήρθατε και οι δύο με τα καλάθια σας γεμάτα!!!

Το συμπέρασμα που έβγαλα εγώ από αυτήν την ιστορία ήταν ότι όπου κοιτάς, αυτό που ψάχνεις, αυτό θα βρίσκεις. Αν ψάχνεις για ψεγάδια, θα βρίσκεις. Αν ψάχνεις για ομορφιά, πάλι θα βρίσκεις! Εσύ διαλέγεις…

Τι να πακετάρω;

Έρχεται κάποια στιγμή που θα πας ένα ταξιδάκι, μια εκδρομή, ίσως κατασκήνωση και πιάνεις τον εαυτό σου να λέει «πωωωωρε πώς βαριέμαι να φτιάξω βαλίτσα! Τι να βάλω μέσα; Τι καιρό θα κάνει; πόσα να πάρω; πώς θα χωρέσουν;»

Ναι, παραδέξου το, το έχεις σκεφτεί κι εσύ! Το έχω σκεφτεί κι εγώ, αλλά μετά έφτιαξα μια λίστα με τα απολύτως απαραίτητα, αλλά και τα όχι και τόσο απαραίτητα «αλλά πού ξέρεις, μπορεί να χρειαστούν» (ιδίως αν πηγαίνεις στη μέση του πουθενά και όχι σε ξενοδοχείο αστέρων), και το πακετάρισμα έγινε αρκετά πιο εύκολο!

Λοιπόν!

Πρώτα τα ΕΙΔΗ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ 

αφρόλουτρο
σαμπουάν
νυχοκόπτης-λίμα
ξυραφάκι
οδοντόπαστα
οδοντόβουρτσα
αποσμητικό (μην το ξεχάσετε κακομοίρηδες. ή σόδα μαγειρική)
χτένα
τίποτα λοσιόν ή κρέμες ή καλλυντικά αν παίρνετε μαζί, ή για περιποίηση μαλλιών αν χρειαστεί (πιστολάκι-σίδερο κλπ)

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΛΙΣΤΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ (όπου δεν σου δίνουν έτοιμο τίποτα)

σεντόνια (καλό είναι να τα έχεις ξεδιαλέξει από πριν, πχ θα πάρω τα πορτοκαλί σεντόνια με την λουλουδάτη μαξιλαροθήκη. σε κάθε κατασκήνωση!)
πετσέτες
κουβέρτα
ρούχα (φορέματα-φούστες-μπλούζες-παντελόνια-σορτς)
αθλητικά παπούτσια
σαγιονάρες
καλτσάκια
καπέλο-γυαλιά ηλίου
εσώρουχα
νυχτικά-πιτζάμες (καλοκαιρινά και χειμωνιάτικα)
κρεμάστρες
σακούλες για τα άπλυτα
κολάν-καλσόν ή κάτι μακρύ για όταν κρυώνεις τα βράδια
ζακέτα ή φούτερ
μαγιό αν είσαι κοντά σε θάλασσα
και αντηλιακό

ΛΙΣΤΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ 

Μπότες
παντόφλες
μπουρνούζι-ή πετσέτες άλλες
σκουφί
γάντια
κασκόλ
κάλτσες μακριές
φανέλες ζεστές
κολάν
φόρμες ζεστές-φούστες ζεστές
μπουφάν
φούτερ
μακρυμάνικες μπλούζες-πουλόβερ
πιτζάμες-νυχτικά χειμωνιάτικα

ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΒΡΟΧΗΣ (η φετινή κατασκήνωση μας είχε υποδεχτεί με μια νεροποντή…ούτε φάλτσα καντάδα να της κάναμε)

γαλότσες
ομπρέλα
αδιάβροχο μπουφάν
αδιάβροχη τσάντα
αδιάβροχα παπούτσια
ρούχα από πολυεστέρα
πιστολάκι (για να στεγνώσεις τα πράγματά σου, αν τίποτα από τα προηγούμενα δεν είχε αποτέλεσμα!!!)

ΑΛΛΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ-ΧΡΗΣΙΜΑ

κινητό
φορτιστής
χρήματα
κάρτες-εισιτήρια
κλειδιά για όταν γυρίσεις
μολύβι ή στυλό και χαρτί αν χρειαστεί
χαρτομάντηλα(εντάξει αυτά τα βάζεις και στην τσάντα χειρός)
κανένα βιβλίο
προσευχητάρι-Καινή Διαθήκη-κάποια εικονίτσα αν θέλεις να πάρεις μαζί!