Η Αυθεντικότητα

Θα είδατε τα προηγούμενα ποστ και θα λέτε «καλά ρε Αναστασία τι έπαθες με την αγάπη ξαφνικά;» Αφού είπαμε: πρόκειται για τον μόνο τρόπο ύπαρξης που συνιστά ζωή! :Ρ Σοβάρεψα απότομα, αλλά δεν πειράζει, έχουμε χώρο για όλα.
Αλλά τώρα ήρθε η ώρα και για κάτι διαφορετικό:

…Ας δούμε λοιπόν ποια είναι η έννοια του αυθεντικού βιώματος στη ζωή του χριστιανού. Αυθεντικός είναι ο Πέτρος ακόμη και στις πτώσεις του, γιατί είναι αυθόρμητος. Ζητά αποδείξεις και ο Κύριος τον καλεί να βαδίσει επί των υδάτων. Ολιγοπιστεί και βυθίζεται. [..] Αρνείται τον Κύριο λίγο πριν το Πάθος και αμέσως μετανοεί. Ακούει το μήνυμα της Αναστάσεως και το αμφισβητεί, γι αυτό και τρέχει στον τάφο να το επιβεβαιώσει μόνος του. Πέφτει και σηκώνεται. Αμαρτάνει και μετανοεί. Δεν παριστάνει. Είναι. Είναι ελεύθερος και όταν είναι ανθρώπινος. Σφάλλει και διορθώνεται, δεν είναι αλάθητος. Είναι αληθινός.
Αυθεντικός δεν είναι αυτός που δεν κάνει λάθη, αλλά αυτός που τα αντιλαμβάνεται, τα ομολογεί και τα κατανοεί.
Αυθεντικός όμως άνθρωπος δεν είναι μόνο αυθόρμητος στον τρόπο του. Είναι γνήσιος και στην πίστη του. Και η πίστη δεν είναι ιδεολόγημα που πρέπει να υποστηρίξουμε, ούτε σκέψη που πρέπει να κατανοήσουμε, ούτε άποψη που πρέπει να παραδεχθούμε. Η πίστη δεν είναι συναίσθημα, ούτε ηθικός κανόνας με τον οποίο πρέπει να συμμορφωθούμε, ούτε βίωμα που ψυχολογικά επιβάλαμε στον εαυτό μας, ούτε πάλι στόχος που κατακτάται με ανθρώπινες προσπάθειες. Η πίστη είναι χάρις και ζωή και αλήθεια που προσφέρεται, αναδύεται και αποκαλύπτεται. Είναι κάτι που δίνει ο Θεός, κάτι που φανερώνει τον Θεό.
Κι ο άνθρωπος δεν είναι μεγάλος γιατί μπορεί να καταφέρει πολλά, αλλά γιατί μπορούν να του συμβούν και να του αποκαλυφθούν μεγάλα. Όλα όμως αυτά προϋποθέτουν την γνησιότητα, την αληθινότητα, την αυθεντικότητα. Χωρίς αυτό, ο ορίζοντας τη ψυχής παραμένει κλειστός στη χάρι του Θεού. […]
Τελικά η εικόνα του αυθεντικού ανθρώπου δεν είναι κάτι που υπάρχει και πρέπει ο καθένας μας να μιμηθεί, αλλά είναι κάτι που δεν υπάρχει και καλείται ο καθένας μας να γεννήσει. Είναι η έκφραση του ενός για το οποίο είναι κεκλημένος. Η αυθεντικότητα είναι αυτή που αναδεικνύει την ιερότητα και μοναδικότητα του προσώπου.

(Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Άνθρωπος μεθόριος)